Being home inside & out.
By clearing the path to inner peace.
Ik ben Chantal Bruijsten en dit is mijn verhaal; mijn zoektocht naar me thuis voelen, van binnen en in de buitenwereld.
Ik ben 19 jaar, ik zit sinds ruim een half jaar op kamers in Leeuwarden, doe de studie die ik wil, ben lid van de studentenvereniging en lid van een leuke club meiden. En toch voel ik me weer anders. Alweer. Ik hoor bij van alles, maar het voelt alsof ik er niet helemaal bij hoor. Alsof ik overal een beetje bij hoor, maar niet helemaal. Dit was op de basisschool, middelbare school, bij clubjes, met vriendinnen en nu weer hier in Leeuwarden. Ik heb mijn hart en gevoel gevolgd, doe wat ik wil doen, ook al stond niet iedereen hier gelijk achter. Maar toch, het blijft knagen. Helemaal thuis voel ik me niet bij de mensen in mijn omgeving. Ik doe leuke dingen, maar ik voel me anders. Alsof ik een beetje alsof doe, alsof niemand is zoals ik ben. Alsof ik een beetje van alles ben, met iedereen kan opschieten, overal kan aansluiten, maar toch ook weer niet helemaal. En dan die onzekerheid. Niet over mijn capaciteiten. Ik doe het super goed op school en in alle werkgroepen waar ik in zit. Wel over mijzelf als persoon. Ik zal wel niet leuk genoeg zijn, niet mooi genoeg, niet gebekt genoeg. Want ik ben toch echt anders als die anderen. Ik voel mezelf niet als onderdeel van iets, ook al hoor ik bij allerlei groepen, het voelt niet zo.
7 jaar later verhuis ik samen met Ybo, mijn vriend, naar de Dominicaanse Republiek. Ik heb met succes verschillende studies afgesloten en heb een goede baan in de marketing. Maar nu ben ik 26 jaar en kan en wil ik dit succes loslaten. Samen met mijn vriend heb ik een lening afgesloten om een klein hotelletje te bouwen. Een plek voor surfers en kitesurfers. Het idee ontstaat terwijl we ermee bezig zijn en we hebben er alle vertrouwen in dat het ons gaat lukken. En dat doet het ook. Met tegenslagen, met opnieuw leren leven in een land waar alles anders is, in een taal die we nog niet kennen. En hier, in dat vreemde land waar iedereen anders is, en dan vooral tussen de Dominicanen, voel ik me wel thuis. In mijn anders zijn, wat overduidelijk is, voel ik me wel thuis bij de mensen om me heen. En dan vooral bij de mensen die toch al helemaal anders zijn dan ik. Ik hoef er niet bij te horen, maar ben gewoon helemaal mezelf. Maar bewust ben ik me hier nog niet van. Van binnen zit nog veel onzekerheid over mezelf als persoon, over of ik wel goed genoeg ben. Want echt blij met mezelf ben ik nog niet op dit punt. Wel met wat ik bereikt heb. Maar met mijzelf, nee dat niet. En met mijn binnenwereld ben ik nog niet echt bezig. En uiteindelijk, na vier jaar krijg ik heimwee. Naar mijn familie en vrienden, en naar het ergens bij horen. En er speelt een kinderwens. Ik heb geen menstruatiecyclus en niemand weet waarom. Ik loop al een paar jaar in het ziekenhuis in de Dominicaanse Republiek, maar daar kunnen ze niks vinden. Van binnen voel ik me leeg en in mijn omgeving voel ik me steeds minder thuis.
Terug in Nederland, ik ben inmiddels 30 jaar, gaan we naar het ziekenhuis. Ik ga behandelingen door, maar zonder succes. En waar ik altijd ervaren heb dat als ik iets maar graag genoeg wil en er hard voor werk, dat het ook lukt, bleek dat niet zo te werken bij mijn kinderwens. Wat ik ook deed, er gebeurde niks. Tegelijkertijd blijft van binnen die leegte. Ik voel me niet thuis in mezelf, ben niet blij met wie ik ben en voel dat het niet klopt dat mijn lijf het niet doet.
Puur op gevoel ga ik een opleiding volgen tot Polyenergetisch therapeut. En pas hier, tijdens deze opleiding ga ik echt naar binnen. Ga ik voelen wie ik werkelijk ben, ga ik mijn onzekerheden over mezelf als persoon aan, kijk ik mijn angsten in de ogen, leer ik vertrouwen, durf ik controle steeds meer los te laten. Ik word blij met mezelf. En ik ga me steeds meer thuis voelen in mezelf.
De opleiding duurt drie jaar en in die drie jaar huil en praat ik heel wat af. Ik ga diep naar binnen en er wordt enorm veel geheeld. Ik ga meer en meer voelen. En ik leer werken met hypnose, met regressie, met energie, met NLP, met visualisaties, met meditaties, met EMDR, EFT, ademhaling, innerlijk kind werk, systeemopstellingen en bovenal met mijn intuïtie. Ik kom erachter dat mijn intuïtie ijzersterk is. En dat ik hierop mag vertrouwen. Als coach en therapeut blijk ik heel goed te zijn. Mijn verstand en analytisch vermogen wat ik in het verleden tijdens studies en werk heb ontwikkeld, combineer ik met alles wat ik intuïtief voel en weet. Ik ga voor blijvend resultaat en combineer praktisch en tastbaar met gevoel en ontastbaar. En als mens maak ik een prachtige ontwikkeling door. Ik ga voelen dat ik de moeite waard ben, dat ik als persoon helemaal goed ben zoals ik ben.
En dan een paar maanden voor mijn afstuderen, krijgen we het geweldige nieuws dat we ouders mogen worden van de kleine Sarah die dan nog maar 4 maanden oud is. Ik voel me thuis van binnen en mag een thuis creëren voor een klein mensje. Zodra we haar zien, voelen we dat we haar al veel langer kennen. Wat een herkenning. Ik en Ybo voelen dat we op haar gewacht hebben. Zij moest bij ons komen. Geen wonder dat wat ik ook deed om zwanger te worden, niet lukte. Sarah moest eerst komen. Na een maand komt ze bij ons wonen en worden we mama en papa van Sarah. En soms is dit moeilijk, maar bovenal is het verbazingwekkend hoe soepel de overgang gaat. Voor Sarah en ook voor ons. We waren helemaal klaar voor haar en zij voor ons.
In de jaren dat we bezig waren met adoptie, ben ik altijd blijven geloven in dat ik ook een keer zwanger zou worden. Waarbij ik altijd de gedachte had, ‘het liefst na de adoptie van een kindje’. Om mijn lichaam, wat geen menstruatiecyclus had, te helpen, deed ik vanalles op het gebied van voeding, het in balans krijgen van mijn lijf en ook op spiritueel en energetisch gebied zocht ik hulp. Van nooit een menstruatie ging ik naar ongeveer 1 keer in de 5 maanden een lichte bloeding. Er gebeurde iets, maar theoretisch was er weinig kans. En toch bleef ik vertrouwen. Met het adoptieproces was het geen noodzaak meer om zwanger te worden. Het was geen doel, maar een wens die naast de wens om een kindje te adopteren, er mocht zijn.
En toen, met het creëren van dit thuis voor onze dochter, gebeurt er nog een wonder. Sarah is pas een paar maanden bij ons als ik erachter kom dat ik zwanger ben. Negen maanden later worden we voor de tweede keer ouders van onze dochter Senna.
Naast mijn rol als moeder, die ik met volle overgave vervul, blijf ik me persoonlijk ontwikkelen. Ik volg nog meer cursussen en opleidingen en start mijn coaching en cursusbedrijf Gevoelenzo. Ik werk veel met zwangere vrouwen en met jonge ouders en leer ook hun te vertrouwen op hun gevoel. Ik geef therapie, coach, geef cursussen HypnoBirthing, maak Luisterkind afstemmingen en leer mensen naar binnen te gaan en hun gevoel te volgen.
Ondanks dat ik volkomen gelukkig ben met onze twee dochters, voel ik dat er nog een keer een derde kindje bij zal komen. Mijn menstruatiecyclus heb ik inmiddels door alles wat ik aan innerlijk en lichamelijk werk gedaan heb, volledig teruggekregen. Onze zoon is al jaren in de energie bij ons, als ik voor de tweede keer zwanger blijk te zijn. Na 9 maanden, op mijn 38e, wordt ook hij gemakkelijk geboren en voelt ons gezin compleet.
Ik voel me thuis, van binnen, in mezelf. Ik voel me thuis als moeder, in ons gezin. Ik voel me thuis als therapeut, coach en cursusbegeleider. Maar als mens, als vrouw, in mijn omgeving, voel ik me daar al thuis? Nog niet helemaal. Ik ben bijna 42 jaar, maar blijf onzeker in nieuwe vriendschappen en voel me toch nog niet helemaal op mijn plek. De neiging naar controle komt regelmatig terug en mijn onzekerheid over mijzelf als persoon soms ook. Samen met een coach ga ik dieper. Nog dieper. Vooral op spiritueel gebied ga ik heel diep. Er zijn nog meer blokkades op te lossen, er is nog meer te helen, nog meer controle los te laten en ik ontdek dat ik zelf ook nog meer en nog dieper kan helen. Ik ontdek nog meer bij mezelf, in mezelf, ik leer mezelf kennen als lightbeing, ik leer dat ik kan creëren, dat ik dat altijd al gedaan heb, ik leer dat ik kan kiezen voor mijn realiteit, dat ik zelf mijn realiteit bepaal, en ik leer mijn plan, wat ik al gemaakt heb voordat ik geboren ben, te volgen. Dit hele proces valt samen met onze verhuizing naar Spanje. En daar, in Spanje, nadat ik zoveel geheeld en ontwikkeld heb, een proces waar ik enorm van genoten heb en nog steeds van geniet, voel ik me dan ook echt thuis in de omgeving waar ik ben. Met de mensen met wie ik ben. Al kom ik er ook achter dat dit niet ligt aan de plek of aan de mensen. Ik voel nu eindelijk dat ik dit overal kan hebben, waar en met wie ik ook ben. I feel home inside and out. En ik geniet van het pad dat ik gelopen heb naar innerlijke rust; het pad wat ik nog steeds loop, en misschien wel mijn hele leven zal lopen.
Ik help je graag jouw pad te ontdekken, te leren meebewegen met je pad en tegelijkertijd jouw realiteit te creëren. Met alle kennis en ervaring die ik heb opgedaan, weet ik dat ik jou kan helpen om thuis te komen. In jezelf, met jezelf, met de wereld om je heen. En daarmee komt innerlijke rust en het vermogen om te bereiken wat jij wil bereiken.